Prace dyplomowe na stopień doktora muszą być twórcze

Wprowadzenie systemu bolońskiego spowodowało podział studiów wyższych na trzy stopnie. Każdy z nich kończy uzyskanie kolejnego tytułu: licencjata, magistra i doktora. Najtrudniejszym i najbardziej stresującym momentem jest obrona pracy dyplomowej na studiach licencjackich. Jest to pierwsza praca naukowa, którą piszemy. Pierwszy raz stajemy również przed komisją, by zaprezentować swoją wiedzę oraz udowodnić, że obrana tematyka pracy nie jest nam obca.

Po obronie pracy licencjackiej możemy uzupełnić studia o stopień magistra. W zasadzie jest to jedynie formalność. Czas studiów magisterskich poświęcamy na poszerzenie wiedzy i pisanie podobnej pracy dyplomowej do licencjackiej. Zasady pisania obu prac w zasadzie nie różnią się od siebie. Zarówno jedna, jak i druga ma najczęściej charakter odtwórczy, a obrona ich przebiega identycznie.

Przygotowanie, jakim są prace dyplomowe na poziomie licencjata czy magistra jest niezwykle przydatne podczas pisania i obrony pracy doktorskiej. Tego typu praca różni się od swoich poprzedniczek. Przede wszystkim musi mieć charakter twórczy, zawierać własne badania naukowe, powinna opierać się o specjalistyczne materiały wysokiej jakości, zaczerpnięte na przykład z listy filadelfijskiej.

Obrona pracy doktorskiej odbywa się nie tylko przed komisją złożoną z profesorów danej uczelni, ale też przed publicznością wśród której mogą zasiadać zupełnie obcy ludzie. Kandydat na stopień doktora musi wygłosić referat, w którym zamieści informacje dotyczące poszczególnych etapów pisania pracy, a także zawartych w niej tez i wniosków, do jakich doszedł. Następnie zostaje przedstawiona recenzja pracy, po czym każdy może zadawać doktorantowi pytania.

Po tej części obrony komisja ogłasza wynik, jaki osiągnął kandydat na doktora, co kończy całość wydarzenia. Można się rozluźnić i przyjmować gratulacje.